Nang ilunsad ang Intergovernmental Panel on Climate Change report sa New York sa Estados Unidos ng Abril ng taong ito, sinabi na ni United Nations Secretary General Antonio Guterres na mayroon na tayong climate emergency. Ayon sa mga siyentipikong pag-aaral, pabilis nang pabalis na ang pagdating ng mga climate disaster sa maraming bahagi ng mundo: malalaking lungsod na kakainin ng dagat, sobrang mainit na klima, napakalakas na bagyo, matinding kakulangan ng tubig na maiinom, at pagkawala ng mga species ng hayop at halaman. Sabi pa ni SecGen Guterres, hindi ito kathang-isip lamang o pagmamalabis. Ito ang sinasabi ng siyensiya na magiging resulta ng kasalukuyang mga polisiya hinggil sa enerhiya sa mundo.

Noong isang araw lamang nagpinid ang COP27 sa Egypt o ang 27th Conference of the Parties to the United Nations Framework Convention on Climate Chage. Pagpupulong ito ng mga bansa hinggil sa mga dapat gawin upang mapigilan o mapabagal ang pagdating ng climate disaster. May dalawang bagay na napagkasunduan dito. Ang una, ang ipagpatuloy ang target na 1.5 degrees celsius na limit sa pagtaas ng temperatura ng mundo na bahagi ng Paris Agreement at muling ipinagtibay sa COP26 sa Glasgow. Ngunit para maabot ang 1.5 degrees celsius na target, kailangang magbawas ng global carbon emissions ng 45% sa loob ng dekadang ito. Mga mayayaman at industriyalisadong bansa ang may pinakamaraming carbon emissions at ayaw pa rin nilang bawasan nang malaki o i-phase out na ang paggamit ng fossil fuel. Kayâ siguro ang pangalawang napagkasunduan sa COP27 ay ang pagtatag ng “loss and damage fund” para sa mga mahirap na bansang labis na naaapektuhan na ngayon ng climate change tulad na lamang sa Pakistan na binabaha sa ngayon. Dito sa atin sa Filipinas nakikita na nating palakas nang palakas ang mga pagbayo ng bagyo.

Buong mundo ang sakop ng climate emergency. Walang exempted kapag dumating na ang climate disaster na sinasabi ni UN SecGen Guterres. Alam na rin nga ng mga siyentista natin dito sa De La Salle University na ilang dekada na lamang maaaring babawiin na ng Manila Bay ay ating Taft Campus. Kailangang may gawin kahit sa maliit nating kakayahan lamang.

Kayâ ang Bienvenido N. Santos Creative Writing Center ay palaging nakikiisa sa College of Liberal Arts Green Initiatives. Muli inoorganisa itong Earth Jam: A Poetry Recital upang itanghal ang pagmamalasakit sa kapaligiran sa pamamagitan ng literatura. Sabi nga ni Horace hinggil sa papel ng literatura—dulce et utile. Papel ng panitikan ang magbigay aliw at aral sa manunulat at mambabasa. Ang pagsulat para sa kapaligiran ay tunay na nagdadala ng kasiyahan at kabuluhan.

Malugod ko kayong inaanyayahan na manood ng mga orihinal na tula at video na kalahok sa Earth Jam: A Poetry Recital, online edition, natin ngayon. Binabati ko at pinasasalamatan ang lahat ng lumahok. Kahit na may itatanghal na mga panalo, panalo pa rin lahat dahil lahat tayo ay panalo kopag may ginagawa tayo para sa ating kapaligiran.

Pinasasalamatan ko ang student organization na CULTURA, sa pangunguna nina Raisa Bettina de los Reyes at Caitlyne Erika Cue, sa pakikipagtukungan sa proyektong ito. Masaya ako sa kanilang aktibong pakikilahok na kahit weekend ay talagang nagtrabaho sila. Kung ang lahat ng kabataan sa mundo ay kasing sipag at talino nila, may pag-asang malampasan natin ang anumang climate disaster. Salamat din sa mga BNSCWC Associates na naglaan ng panahon kahit mabilisan ang request sa kanila na magsilbing mga hurado: Kina Dr. Clarissa Militante, Mr. Genaro Gojo Cruz, at Mr. Mark Adrian Ho. Salamat din siyempre sa BNSCWC staff na sina May Raquepo at Hannah Pabalan sa pag-overtime upang maisakatuparan lamang ang proyektong ito.

Simple lamang ang Earth Jam: A Poetry Recital ngayong taon dahil may pandemya pa. Pero hindi simple ang mithiing nasa likod nito dahil kumplikado at mahirap na mithi ang ipaglaban ang ating kapaligiran.

Duro gid nga salamat kaninyo nga tanan. God bless!